اپوزيسيون با حمله اخير به ايران، ده‌ها سال عقب رفت
عبدالله گنجي نوشت: خون شهيدان ما - خصوصاً سرداران و دانشمندان- سال‌ها ايران را بيمه خواهد كرد. جوانان ما با روح حاجي‌زاده زندگي خواهند كرد و خيمه حاج‌قاسم بزرگ‌تر خواهد شد. اپوزيسيون همسو با دشمن ده‌ها سال پس رفت و عريان شد. براي فردا هوشيار باشيم و تجربه و آسيب امروز را فرصت فردا كنيم.
عبدالله گنجي تحليل گر و فعال رسانه اي در يادداشتي با عنوان «موج سوم رستاخيز ملي ايرانيان » در روزنامه جوان نوشت:
ايران پررنج و اميد، در دوران معاصر (دوران آشنايي با غرب جديد) حلاوت‌ها و مرارت‌هاي زيادي كشيده است كه عمده آنها به فرهنگ سلطه‌ناپذيري و ظلم‌ستيزي ايرانيان برمي‌گردد. قبل از انقلاب اسلامي از ملت خبري نبود. نه در دو جنگ جهاني و اشغال كشور، نه در آوردن و بردن پهلوي اول، نه آوردن پهلوي دوم، نه حذف مصدق و نه قراردادهاي ننگين استعماري، ملت ايران ظهور و بروزي نداشتند. شايد تنها حضور ملت را در روز ۳۰ تير ۱۳۳۱ بتوان ديد كه قوام را سرنگون كردند و مصدق را به قدرت بازگرداندند و ديگر هيچ. امام، ملت ايران را وارد صحنه كرد و اين ملت آنقدر درخشيد كه خود ايشان دو بار اين ملت را بهتر از ملت رسول‌الله و ملت اميرالمؤمنين در كوفه ذكر كردند و يك صفحه از وصيت‌نامه خويش را به استدلال در چرايي اين تشبيه اختصاص دادند. ايرانيان بعد از انقلاب در همه صحنه‌ها بوده‌اند. اصلاً جمهوري اسلامي بحران و حادثه‌اي نداشته است كه بدون مردم حل كرده باشد. اما سه موج آن به مثابه رستاخيز و دميدن روحي جديد در ملت بودگي ايرانيان است.
موج اول انقلاب اسلامي است كه تولدش معجزه‌گون شد. غلبه ملت با دست خالي بر بزرگ‌ترين قدرت همسو با غرب در غرب آسيا پديده‌اي منحصربه‌فرد بود كه هنوز در توليدات متون و كتب انديشمندان داخلي و غرب جذاب است. اين خيزش به صدها سال سلطه حاكمان طاغوتي (غير الهي) بر ايران پايان داد و براي طي مسير خود با هجمه‌هاي عجيب و غريبي مواجه شد و اين ملت هستند كه تاكنون همه توطئه‌ها را به ديوار كوبيده‌اند و دشمنان عمر جمهوري اسلامي را شش ماه، شش ماه تمديد مي‌كنند.
موج دوم خيزش ايرانيان با جنگ تحميلي شروع شد كه ترور مسئولين كشور نيز در دل آن و در سال ۱۳۶۰ اتفاق افتاد. سيل حضور مردمي به‌سوي جبهه‌ها به گونه‌اي بود كه از ۲ فروردين ۱۳۶۱ تا ۲۳ تيرماه همان سال، سه عمليات بزرگ فتح‌المبين، بيت‌المقدس و رمضان طراحي و اجرا شد. حال آنكه ارتش فروپاشيده و سپاه كم‌تجربه ما به تنهايي قادر به اين امر نبود. فتح‌الفتوح امام در جنگ - به تعبير رهبر معظم انقلاب- تربيت جوانان خداجوي بسيجي شد و استمرار روح اسلام انقلابي - به تعبير امام- در جنگ اتفاق افتاد و دهه‌ها جمهوري اسلامي را بيمه كرد. محاسبات دشمن را گويا كرد كه چطور ملتي با دست خالي با بيش از ۴۴ كشور جنگيد و پيروز شد. هر شهيدي وارد كوچه يا روستايي مي‌شد فردايي را رقم مي‌زد كه جوانان آن ديار را به سوي جبهه مي‌كشاند و به تعبير شهيد آويني جواناني كه طبع و طبيعت‌شان لذت بردن از مواهب حيات بود با اشاره آن خلف صالح انبيا هزار هزار وارد ميدان‌هايي شدند كه يك احتمال براي زنده ماندن نبود. اين در حالي بود كه پهلوي در سال‌هاي منتهي به انقلاب در كشوري كه ۴۶ درصد فقر مطلق و ۴۶ درصد بي‌سواد مطلق داشت در همه استان‌ها كاخ جوانان - بخوانيد كاباره- مي‌ساخت، اما امام و ملت اين ديگ را واژگون كردند.
موج سوم رستاخيز ايرانيان با حمله ۲۳ خرداد امريكا و صهيونيست‌ها اتفاق افتاد. ملت تحت تحريم و تورم يك دفعه همه مشكلات را فراموش كردند. منطق جمهوري اسلامي در وجود تك تك ملت فهميده شد كه ما در حال مذاكره بوديم و به آن مذاكره هم بدون تخلف از قوانين بين‌المللي كشيده شده بوديم، اما به ما حمله كردند. ملت با ريشه ايران فهميد دو قدرت اتمي با انرژي هسته‌اي صلح‌آميز ما مخالفت كردند و تا جنگ پيش رفتند. يك كشور بي‌ريشه جعلي ۷۰ ساله و يك كشور ۳۰۰ساله به ملتي ۷۰۰۰ ساله چنگ و دندان نشان دادند. رستاخيز آنجا شروع شد كه هم منطق نظام قوي بود، هم دشمن به سرباز و سردار تا خبرنگار، دانش‌آموز، دانشجو و هنرمند و پزشك و زنداني و زن و كودك رحم نكرد. ما دوباره تمرين ملت بودگي كرديم، دوباره تمرين تحمل كرديم. نسل Z كه به خاطر ارتباطات شرطبندي فوتبال و فرامرزي و بازي‌هاي آنلاين جهاني، دغدغه‌هاي ملي‌اش كم شده بود با مفاهيمي مانند «دشمن»، «زورگويي»، «قانون جنگل»، «امنيت»، «قدرت بومي»، «درندگي دشمن» و... آشنا شد و به بقيه ملت پيوند محكم‌تري خورد. ارزش رهبري در روز حادثه مضاعف شد و غلبه قدرت ايمان بر فناوري برتر به نمايش گذاشته شد. خسارت ديديم، اما شكست نخورديم. ضربه خورديم و مغلوب نشديم. غرور ايرانيان تلألؤ خورشيدگونه يافت و سلايق گم شد و وطن در سپهر سياسي ايران برجسته‌تر شد. ما مردم فرصت ساز از دل تهديد هستيم و اين‌گونه پيش مي‌رويم.
آن نماز جمعه استثنايي، آن تجمعات شبانه، آن تشييع فرزندان ملت، آن ايثار نسبت به همديگر، آن همراهي مردم امريكا و اروپا و آسيا با ملت ايران نمونه‌هايي از اين فرصت بود. مدل فرهنگي ما را كه در مكتب‌مان «خون بر شمشير پيروز است» و «بكشيد ما را ملت ما بيدارتر مي‌شود»، دوباره ديديم. خون شهيدان ما - خصوصاً سرداران و دانشمندان- سال‌ها ايران را بيمه خواهد كرد. جوانان ما با روح حاجي‌زاده زندگي خواهند كرد و خيمه حاج‌قاسم بزرگ‌تر خواهد شد. اپوزيسيون همسو با دشمن ده‌ها سال پس رفت و عريان شد. براي فردا هوشيار باشيم و تجربه و آسيب امروز را فرصت فردا كنيم.
برچسب: ،